همه به خاطر داریم دورهای را که در فیلمهای سینمایی با جلوههای ویژهی فراوان، یکی از مهمترین عناصر خودروهای پرنده بودند. خودروهایی که ماورای قدرت بشر حرکت میکردند و آرزوی ابدی آدمی را به حقیقت نزدیک کرده بودند. بیاغراق باید بگوییم سرعت پیشرفت بشر به سمت خودروهای ماورای تخیل و حقیقت سرعت قابل قبولی داشته است. به طور مثال خودروهای بدون راننده و فوق ایمن یا محصولاتی که اگرچه به تولید انبوه نرسیدند اما بسیاری از سناریوهای فیلمهای تخیلی را به زندگی حقیقی آدمها نزدیک کردند. امروز اما این سرعت نه تنها متوقف نشده بلکه با سرعتی شگفتآور در حال تکامل است. به طوری که بسیاری از خودروسازان به نام جهان با تغییر نگرش به سمت تولید محصولات سازگار با محیط زیست و در پی آنند تا فردایی سالم تر را برای زمین رقم بزنند. در آن روی سکه اما رقابتی سرسختانه میان خودروسازان تراز اول جهان در گرفته تا ضمن افزایش سهم بازارشان، توانمندیهای نوظهور در صنعت خودرو را نیز در معرض دید جهانیان قرار دهند. در این نوشتار ما در پی این هستیم تا برخی از ابَر تغییرهای رخداده در خودروهای امروزی را که به نوعی پایهی خودروهای آینده را شکل میدهد بررسی کنیم. خودروهای نسل فردا خودروهایی هوشمند خواهد بود که امنیت و آرامش را در کنار سازگاری بیش از پیش با طبیعت و زمین برای انسانها فراهم خواهد آورد.
بدون تردید مشت نمونه خروار است و چه نمونهای بهتر از نمایشگاه خودروی لاس وگاس که بیاغراق تمامی بزرگان جهان خودرو در آن مشغول عرضاندام بودند. در این نمایشگاه اما نوآوریهای شگفتآوری در زمینه خودروهای هوشمند و بینیاز از راننده ارایه شده بود که این قابلیتها بخش بزرگی از نمایشگاه کالاهای الکترونیک را نیز شامل میشد. به این معنا که خودروهای نسل آتی در کنار این که محصولاتی از قلب صنعت خودرو هستند، کالاهای الکتریکی نیز به حساب می آیند. این گزاره به این دلیل مطرح می شود که پایه سوخت و فعالیتهای موتوری این خودروها بر اساس سوختهای سابق نبوده و قریب به اتفاق آنان برقی هستند. البته نباید از یاد برد زیر ساخت موجود برای به خدمت گرفتن خودروهای هوشمند و برقی از جمله مسایلی است که اروپا و امریکا نیز برای تامین آن همواره چالشهای بسیاری داشته است.
نکته دیگر اما تمرکز ویژه خودروسازان قدرتمند جهان بر روی تامین امنیت کامل راننده و سرنشینان است. اتفاقی که با جایگذاری ابزاری هوشمند و امکاناتی نادر در تلاش است تا آمار سوانح رانندگی را در کشورهای مختلف کاهش دهد. اگرچه که هنوز رویای ساخت خودروهای هوشمند در کشورمان به حقیقت تبدیل نشده است اما به نظر میرسد این قبیل خودروها برای جادههای کشورمان و البته مشتریان بازار خودروی ایران بسیار ضروری است. به طور مثال نصب سیستم تسلط بر محدوده خودرو٬ نصب سیستم فناوری اطلاعات٬ نصب سیستم اطلاعات خودرو برای تسلط جغرافیایی از جمله این امکانات بوده که پیش از این گمانههایی در مورد استفاده خودروسازان ایرانی در تولیداتشان مطرح شده بود. در مقیاس جهانی اما خودروسازان خارجی در پیآنند تا با انجام آزمایشهای فراوان ابتدا به خودروهای خودران دست یابند. این اتفاق اما در سال ۲۰۰۵ بر روی ۵ خودروی هوشمند میسر شد و آنها توانستند مسیر ۲۰۰ کیلومتری را در جادههای بیابانی بدون نیاز به راننده طی کنند. البته عدم اعتماد کامل به این خودروها و برآوردهایی در مورد ضریب ایمنی آن موجب شد این محصولات در حد تولیداتی اندک باقی بماند و مسیر تولید انبوه را پیش نگیرد.
جدا از خودروسازان اما آی تی منها هم به دنبال ساخت خودروهای هوشمند برای نسل آینده هستند. به این ترتیب که مهندسان شرکت گوگل بارها خودروهای هوشمند خود را در خیابانهای کالیفرنیا آزمایش کردند و از حسگرهای راداری و دوربینهای تصویربرداری که روی سقف خودروها نصب شده بود جواب گرفتند. اما طبق برآورد کارشناسان نیاز است تا حدود دو دهه دیگر بر روی ساخت خودروهای هوشمند تحقیقات ویژهای انجام گیرد و بعید است تا زود تر از این زمان رسیدن به رویای خودروهای هوشمند میسر شود.
شرکت میتسوبشی خودروهای هوشمند را فراموش نکرده است و در این زمینه سالها به تحقیقات پرداخته و در سال ۲۰۰۹ خودرو ایمیو را برای خریداران ژاپنی و در ۱ آپریل ۲۰۱۰ (معادل ۱۲ فروردین ۱۳۸۹) به صورت جهانی معرفی کرد. این خودرو فقط با استفاده از نیروی الکتریکی ۱۶۰ کیلومتر مصافت را طی میکند از سال ۲۰۰۹ تا تیر ۲۰۱۶ این خودرو مجموعا ۳۷،۶۰۰ دستگاه خریده شده و این نشانگر این است که علاقه خریداران به سمت خودروهای هوشمند سوق دارد و طبق آمارهای گرفته شده و بررسیهای انجام شده شرکت میتسوبیشی در برنامهی بلند مدت خود، خودروهای هوشمند را در دستور کار خود قرار داده است.